Prestatiedrang.

Elke keer de beste en sterkste willen zijn. In competitie met anderen, continue de strijd aangaan en willen bewijzen dat ik het kan. Meer, meer, meer totdat de boel een keer ploft. Herkenbaar?

Karate

Toen ik eenentwintig was, haalde ik mijn zwarte band (1^e Dan) Karate op de nationale examendag in Nieuwegein. Supertrots, blij en natuurlijk met hoge cijfers mocht ik de band in ontvangst nemen.

Mijn trainer was de enige die meeging die dag. Hij steunde en feliciteerde mij wat heel fijn was.

En toch…. Zonder ouders, familie en vrienden voelde ik mij daar eenzaam en in de steek gelaten. Ik miste de erkenning en waardering van de mensen die mij na stonden. Dat besef deed pijn ondanks het geweldige resultaat die dag.

Twee jaar later haalde ik de tweede Dan en ging zelfs trainen voor de derde. Totdat ik mij realiseerde dat er weinig veranderde in mijn leven. Het werd niet ineens rijker, vrijer en succesvoller door de prestaties die ik leverde. Waar doe ik het dan voor en voor wie?

Ik stopte met wedstrijden en trainde voor de gezelligheid en mijn conditie. Die derde Dan is er nooit meer gekomen.

Goed is goed genoeg

Waar komt toch die prestatiedrang vandaan en waarom?

Jaren later werd mij duidelijk dat het gaat om zelfwaardering, goed genoeg zijn zoals ik ben. Zelfliefde is de kern van het verhaal. Respect voor en vertrouwen in jezelf. De praktijk was dat ik continue goedkeuring, waardering en bevestiging bij anderen zocht en daar zelfs afhankelijk van was.

In de basis stamt dit uit mijn kindertijd. Ik miste de bevestiging vanuit het gezin goed genoeg te zijn in wie ik ben. Dat uitte zich vervolgens in prestatiegericht en confronterend gedrag om gezien en gewaardeerd te worden. Mijn overtuigingen, patronen en geloof zijn toen gevormd die weer mijn emoties beïnvloedden. Dat leidde tot mijn gedrag, acties en het uiteindelijke resultaat daarvan.  Het is goed om daar bewust van te zijn en te blijven. Onafhankelijk van wat anderen ervan vinden.

In essentie is iedereen heel en compleet, goed zoals je bent. Dat was voor mij een zweverige zin totdat ik het snapte en accepteerde dat het zo werkt. Je ziet het pas als je het doorhebt.

Herken je dit en wil je hierover verder sparren, laat het mij dan weten via Contact